Sinds jaar en dag staat de zorg in de top van de prioriteiten van onze bevolking. Als we ziek zijn of hulp nodig hebben, willen wij kunnen rekenen op hulpverleners die de tijd hebben om zich in onze situatie te verdiepen. We willen advies of zorg krijgen die goed aansluit bij onze persoonlijke leefsituatie. En van onze hulpverlener verwachten we dat ons belang en onze gezondheid centraal staan, en niet dat ons ziek-zijn een verdienmodel is. De werkelijkheid is anders. De Corona-crisis maakte nog eens extra duidelijk hoezeer de zorg in ons land te lijden heeft gehad onder de ingrepen van de opeenvolgende kabinetten in de afgelopen jaren. Ziekenhuizen zijn gesloten, ic-bedden verminderd, afdelingen spoedeisende hulp weggesaneerd, wijkbudgetten gekort en duizenden verzorgenden ontslagen. Hulpverleners zijn gebonden aan administratieve regels, aan tijdschema’s en averechts werkende financiële prikkels. Zorgverzekeraars bedienen zich van reclamebureaus bij het werven van nieuwe klanten. In de farmaceutische industrie gaan miljarden om; bedragen die in schril contrast staan met hetgeen besteed wordt aan preventie. Daarbij kent de zorgsector schaalvergroting op schaalvergroting, waarin de menselijke maat verdwijnt, ook in de richting van het eigen personeel. Terwijl goede voorbeelden laten zien dat kleinschalige en persoonsgerichte initiatieven aantoonbaar effectiever en goedkoper zijn én ook nog eens meer vertrouwen wekken. Denk daarbij aan een wijkgerichte aanpak van de thuiszorg, het bieden van ziekenhuis- en verpleeghuiszorg in de thuisomgeving, toepassingen van het PGB om maatwerkzorg te organiseren, persoonsgerichte cliëntenondersteuning, huisartsen die tijd kunnen besteden aan hun patiënten en professionals die niet in regels vastzitten.
En daarom:
- Stappen we af van ziekte als verdienmodel
- Keren we terug naar het ziekenfonds (natuurlijk een versie 2.0, dat wil zeggen: als eigentijdse basisvoorziening) en schaffen we het eigen risico af
- Geven we stem aan onze inwoners over het vraagstuk van de redelijke invulling van die basisvoorziening en de grenzen van noodzakelijke en nuttige zorg
- Verwijderen we met chirurgische precisie alle perverse financiële prikkels en regels-vanuit-controledwang uit het zorgsysteem
- Pleiten we voor een uitbreiding van ziekenhuis- en IC-bedden.
- Waarderen we onze verzorgenden en verpleegkundigen structureel met een beter salaris, minder tijdsdruk en minder administratieve druk
- Snijden we in managementlagen, bestuurdersbonussen en stoppen we met fuseren
- Gaat er veel meer aandacht (en geld) naar preventie en gezond leven en houden we het stuur over ons leven zoveel mogelijk in eigen hand
In één zin
Gezondheid en welzijn centraal betekent: méér preventie en eigen regie, afstappen van ziekte als verdienmodel, en vooral: zorg op menselijke maat.
