De keerzijde van rechten zijn plichten. Van iedereen die zijn rechten beschermd wil zien mogen we verwachten dat diegene zijn verplichtingen nakomt. Wanneer iemand zijn verplichtingen niet nakomt moet hij hierop gewezen en zo nodig gedwongen worden. Die verplichtingen bestaan namelijk niet zomaar, ze zijn er nu juist om de rechten van medeburgers te beschermen. Vaak is het recht van de één een verplichting van de ander. Wanneer zichtbaar is dat adequaat ingegrepen wordt bij plichtsverzuim groeit het vertrouwen in de rechtsstaat.
Je veilig voelen in je eigen huis, je veilig voelen op straat, je veilig voelen met wie je bent, je veilig voelen in onze rechtsstaat, je veilig voelen tegen ecologische bedreigingen en pandemieën, is een groot goed. Zeker in grote steden zijn er wijken waar de norm van veiligheid niet wordt gehaald. Criminele organisaties en straattuig hebben daar veel te veel voet aan de grond. Ook buiten grote steden komt dit fenomeen terug. Lokale partijen zoals Leefbaar Rotterdam, hebben daar terecht de vinger op gelegd. Daaruit is bijvoorbeeld de Rotterdam-wet voorgekomen. Op basis van deze Wet Bijzondere Maatregelen Grootstedelijke Problematiek kunnen gemeenten met meer dan 100.000 inwoners bijzondere maatregelen nemen om achterstandswijken aan te pakken. Maar er is meer nodig dan dat. De politiesterkte is uitgehold en procedures schieten tekort om de criminaliteit succesvol de kop in te drukken. Code Oranje zit hier bovenop en grijpt alles aan – zowel preventief als repressief – om met volle kracht in te grijpen.
Natuurlijk vraagt dit maatwerk. De grote stad is niet hetzelfde als de regio. Vandaar dat maatregelen die in de grote stad hard nodig zijn, denk aan een lik-op-stuk hufteraanpak, de bestrijding van radicalisering (als onderdeel van een brede en effectieve terrorisme-aanpak) en het blokkeren van buitenlandse geldstromen richting moskeeën, misschien minder nodig zijn in een dorp. Hoewel het alert reageren op huiselijk geweld voor hele land belangrijk is, net als het voorkomen van en het ingrijpen bij (verbaal en fysiek) geweld richting LHBTI-ers en de bestrijding van de toenemende cybercriminaliteit. Juist vanwege het idee van maatwerk bepleit Code Oranje daarom dat inwoners invloed krijgen op de prioriteiten van de politie in hun wijk of dorp.
In een opgeruimde en groene buurt, ruimt iedereen als vanzelf zijn rommel op. In buurten die vervuilen groeit de onverschilligheid. Het is daarom méér dan de moeite waard om te investeren in de openbare ruimte, hergebruik tot norm te verheffen en asociaal gedrag snel op te sporen en te corrigeren.
En daarom:
- Komen we met een actieplan bestrijden politietekort, met o.a. 10% salarisverhoging voor agenten
- Gaat iedereen doen waar die goed in is. Een agent is geen administratief medewerker. We willen politie terug in de wijk: zichtbaar op straat
- Worden er voldoende rechercheurs aangenomen om alle (plank)zaken te kunnen draaien. Rechercheurs zijn nu agenten die een volledige politieopleiding hebben gevolgd; dit kan anders dit
- Geven we de burgemeester en de inwoners meer invloed op de prioriteiten van de politie in hun wijk of dorp door de krakkemikkige politiewet aan te pakken
- Wordt de wet Bijzondere maatregelen grootstedelijke problematiek (de Rotterdamwet) in ons land breed toegepast en waar nodig aangevuld
- Wordt afval voorkomen door statiegeld en de verantwoordelijkheid voor hergebruik in de productieketen te beleggen
- Komen er specifieke bepalingen voor haatmisdrijven tegen LHBTI’ers in het strafrecht. Zo zullen homofobe beledigingen altijd strafbaar zijn en voorzien worden door fikse straffen. Ook zal het netwerk ‘Roze in Blauw’ verder worden uitgebreid ten behoeve van de aangiftebereidheid en het herkennen van haatmisdrijven.
- Wordt er fors geïnvesteerd om de politie digitaal vaardiger te maken. Niet alleen om de interne netwerken weer soepel en snel laten werken, maar ook wordt iedere politieagent opgeleid in het digitale domein, zodat hij of zij niet alleen op straat kan optreden maar ook online. Dit is nodig omdat de traditionele straatcriminaliteit zich steeds verder verplaatst naar cybercrime. Tevens kiezen we voor het oprichten van digitale interventie-eenheden
- Moet in 2024 2% van het nationale inkomen naar uitgaven voor Defensie gaan
- Zal onderzocht worden of de krijgsmacht specifieke taken op zich kan nemen ter ondersteuning van de politie
- Worden er structureel meer controles mobiel toezicht veiligheid aan de (binnen)grenzen verricht door de Koninklijke Marechaussee
- Wordt ook de achterdeur van de coffeeshop legaal door regulering van de wietproductie
- Wordt stevig ingezet om radicaliserende jeugd bij de les gehouden en worden haat-imams, extremistisch (‘informeel’) islamitisch onderwijs en buitenlandse geldstromen richting moskeeën geweerd
- Wordt de groep asielzoekers die overlast geeft en steelt, zonder pardon opgepakt en uitgezet
- Kiezen we voor maatwerk in de aanpak van onveiligheid als het gaat om verschillen tussen stad en dorp
In één zin
Veiligheid als prioriteit betekent alles uit de kast op het gebied van preventie en repressie, natuurlijk met een verschillende invulling in een dorp of grote stad, maar steeds met vaste hand.
